Sevgi Sevmek Değildir

Çocukken anneannemin dedemi sevdiğini düşünmüyordum. Annemin de babamı…

Büyüdüm, büyüdüm, büyüdüm…

Zamanla ikisinin de, eşlerini canlarını verebilecek kadar çok sevdiğini düşünmeye başladım.

Böyle düşünmemin sebebi annemin babama “Aşkım seni çok seviyorum” demesi değildi elbette…

Veyahut anneannemin “Bak bu gerdanlığı deden aldı.” demesi de değildi.

Ben büyüdüm.

Ve sevginin kelimelerle ifade edilemeyecek kadar değerli bir şey olduğunu anladım.

Meğer sevgi her şeye rağmen; emekmiş, fedakarlıkmış, hoşgörüymüş

Merhametmiş sevgi.

Ve doğallıkmış.

Sevgi; yorgunluk mesleğinde emekli olabilmekmiş…

Yılların emektarı olabilince, asıl sevgi çıkarmış ortaya.

Bazen eşine çocuğun gibi bakmakmış. Özenle, içten ve şefkatle…

Bazen de ana-baba yerine koymakmış; saygıda kusur etmeden.

Asıl sevgi buymuş…

Sizler sevgiyi aşkımlarda, böceğimlerde arayadurun.

Arayadurun da; belki, belki bulursunuz yarım asırlık evlilikler gibisini.

Yıllar geçtikçe sevginin eskiyip yıpranmasının sebebi buymuş meğer.

Benim annem böyle seviyor.

Siz hâlâ aşkım böceğim demedi, hediye almadı deyip durun…

Vesselam…

Yazar
| Üce


Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir