Ölüm Ne Demek Anne?

Ben Aişe..

Filistin’in Gazze şeridinde bir çocuk.

Çocukluğu unutulmuş bir çocuk, çocuk olma hakkı elinden alınmış bir çocuk.

Uyumaya çalışırken koyun sayarmış başka başka yerlerdeki çocuklar ben uyumaya çalışırken hep kurşun sayarım.. Bir, iki, üç, dört,… bom ! bizim buralarda uyumak kaç kurşuna denk geliyor, çocuklar kaç kurşun sayıyor..?

Biliyor musun bazen bizim evimizin de duvarına geliyor, o zaman çok korkuyorum ama uyumak bütün korkuları unutturuyor,. Çünkü rüyalarımda biri bana gülümsüyor, “Üzülme” diyor, “Üzülme Allah seninle.” Üzülmüyorum O bana böyle tebessümle seslenince ama kimseye dememeliymişim yoksa bir daha gelmezmiş düşlerime ..

Ben en çok gecelerin bitişini seviyorum sabah olunca, sabah olunca babam geliyor, annem gülüyor babam olunca.. Sanki babam gelince evimiz kurşun geçirmiyor, bizim de evimiz yuva oluyor o olunca. Babalar hep böyle midir bilmem ama benim babam gülünce sanki dünya aydınlanıyor , dünyam aydınlanıyor kara gözlerinin içindeki umuda bakınca..

Bir de annem çok kıskanıyor babama aşkımdan sarılıp öylece kalınca. Onu da seviyorum ama size bir sır vereyim mi ben babama aşığım galiba.Cennet annelerin ayağı altındaymış, babaların kollarında mıdır acaba , o yüzden mi sarılınca Cennet kokusu düşer burnuma..

Bir keresinde babam Cennet diye bir yerden bahsetmişti çok güzelmiş, çikolatadan ırmaklar varmış, sütten denizler, çiçekler daha neler neler.. Ne zaman üzülsem babam bana üzülme Cennette mutlu olacaksın diyor, babam Cenneti nerden biliyor ? Ah..neyse ben uyuyayım sabah babama daha Cennetin yerini soracağım.

Güneş yine odamın penceresinden girip bütün odamı doldurdu, görünürde her şey aynı gibi ama bir tuhaflık var bugün evde..

Babam beni sessizce öpüp çıktı odamdan oysa ben çoktan uyanmış beni gıdıklayarak uyandırsın diye uyuyor numarası yapmıştım. Annemle babam kapıdan uzattığım başımı fark etmemişti bil , annem ağlayarak konuşuyor babam bir şeyler mırıldanıyor , o da titreyen dudakları ve birbirine vuran dişleri yüzünden anlaşılmıyordu. Küsmüş müydü babam bize ?

Nereye gidiyordu böyle.. Defalarca sordum anneme , defalarca hep aynı cevap “Gelecek kızım, bekle..” Uyuyup uyanınca gelecekmiş kaç kez uyudum uyandım bilmiyorum, bak yine uyuyup uyandım ama gelmiyor ki işte , küstü kesin küstü babam bize.. İyi de neden kalabalık evimiz , niye ağlıyor komşu teyzeler..

Anne bir şey desene ..!

Annem de küsmüştü anlaşılan konuşmadı öylece bakakaldı yüzüme , biri “Baban öldü kızım “ dedi. Öldü mü ? Ölmek ne demek anne ? Gülmek gibi mi, sevmek gibi mi hani babama sarılınca her şeyi unutmak gibi mi?

Günlerdir konuşmuyor ağlıyorsun anne , tamam ağlama sormayacağım artık anladım ölmek gitmek gibi bir şey galiba biraz uzak bir yere gitmek gibi..

Cennete gitmek gibi..

Babam gideli 2 ay oldu , bilmem ki bu ev daha önce de bu kadar soğuk muydu ? Bu ev artık bizi korur muydu.. İşte yine tank sesi ve kurşunlar.. Biri babamın aldığı bebeğime değdi, bu caniler babamın hediyesinden ne istedi.. Anne korkuyorum evimizin duvarları deliniyor “Korkma kızım şimdi kapa gözlerini say bir , iki,üç..”

-“Anne korkuyorum, sayamıyorum , çok yakındalar anne ..”

“Say kızım sıkıca yum gözlerini , iyice sarıl bana uyuyuncaya dek say..”

-“Koynun ne sıcak anne.. yedi, sekiz,dokuz,…. Yüz yirmi beş, yüz yirmi altı ..”

…

-“Bak uyandım anne seslerde bitmiş.. Biliyor musun yine rüyamda o tebessüm eden amcayı gördüm sen peygamberim olduğunu söylemiştin ya hani babam yanındaydı bana “Üzülme “dedi yine , bak artık sende üzülme tamam mı babam çok mutluydu,Cennet gibi bir yerdeydi anne.. Anne !

Anne elin, yüzün, koynun buz gibi ..

Anne alnındaki bu kırmızılıkta ne ??

Anne açsana gözlerini, gülsene, şaka yaptım desene..

Anne , anne ne olur ölmesene ..!